Σε ένα δωμάτιο χωρίς παράθυρα, ένας άντρας βρίσκεται μόνος του και χωρίς το δώρο της όρασης.Είναι κλεισμένος σε ένα κελί, με τα χέρια δεμένα με αλυσίδες, τα μάτια του με δεμένα μάτια.Η σιωπή εκκωφαντική, το σκοτάδι συντριπτικό.Έχει απογυμνωθεί από όλες τις αισθήσεις του, αφήνοντάς τον να νιώθει ευάλωτος και ανήμπορος.Αλλά δεν είναι η πρώτη φορά που βρίσκεται σε τέτοια κατάσταση.Βρίσκεται εδώ πριν, σε διαφορετικό μέρος, με διαφορετικό σκοπό.Αυτή τη φορά, όμως, δεν υπάρχει κανείς να τον καθοδηγήσει, κανείς να κατευθύνει τις πράξεις του.Είναι μόνος του, αφημένος στις δικές του συσκευές.Είναι μόνος με τις σκέψεις του, τις αναμνήσεις του και τις επιθυμίες του.Μόνος με το σώμα του, ξέρει πώς να ευχαριστήσει μόνο του τις φαντασιώσεις του.Τον ξέρει πώς να τις ικανοποιεί με τις φαντασιότητες του, έτοιμος να τις εξερευνήσει όπου μπορεί, να τις αναλάβει και να τις ελέγξει.